Hoornse Gevelstenen en andere Huistekens

Gevelstenen buiten de binnenstad

Drieboomlaan 6

Deze ronde gevelsteen uit 1912 met de naam “In die drij Boomckens” verwijst ongetwijfeld naar de naam van de laan.
De aanleiding van de plaatsing ervan zal de bouw zijn geweest van de woningen met nummers 2, 4 en 6 rond 1912. In een bouwaanvraag van 5 februari 1912 wordt door een zekere J.H.W. Büsse verzocht drie huizen te mogen bouwen ter plaatse van het af te breken perceel nummer 2. Tevens werd verzocht de sloot voor het perceel te mogen dempen.

Deze behoorde nog tot de Banne Hoorn. Het verzoek werd ingewilligd, ondanks een negatief schriftelijk advies van gemeentearchitect Faber aan het college van burgemeester en wethouders. Het advies hield in om geen vergunning te verlenen omdat door demping onvoldoende water beschikbaar zou kunnen zijn voor de brandput aan de nabij gelegen Koepoortsweg. Zie verder Bijlage 26.

Bijlage 26

De naam van de Drieboomlaan wordt al in 1598 door Velius vermeld. In dat jaar werd zij aangelegd, tussen Koepoortsweg en Holenweg. Volgens hem kreeg de weg de naam ‘Lindendael, of anders de drie Boomde-laen, om dat zy met drie regels [linde-]Boomen geplant is’. Deze naam bleef gehandhaafd, ook nadat in 1677 de drie rijen bomen werden vervangen door twee rijen van hetzelfde soort. Tot vlak na de Tweede Wereldoorlog stonden er nog enige lindebomen, hoewel niet die van 1677, die deze structuur markeerden.

Overigens werd in 1677 tevens de Tweeboom(de)laan aangelegd en aan weerszijden van de weg geflankeerd met één rij lindebomen. Deze laan ligt ten noorden van en evenwijdig aan wat nu de Drieboomlaan heet. Dit stratenplan met westelijk ervan de Koepoortsweg, waaraan genoemde straten hun toegang hadden en hebben, telde vele ‘lusthoven en siertuinen (…) die de schoonste en aangenaamste wandelwegen vormde die hij ooit had gezien’, aldus Velius. Tussen en achter deze lusthoven en siertuinen lagen de graslanden, moestuinen en boomgaarden, die de nabijgelegen stad van zuivel- en tuinbouwproducten voorzagen.
Het is dan ook niet verwonderlijk, dat dit gebied eeuwenlang een ‘loofrijcke’ wandelplaats was voor de Hoornse burgers.