Kwartaalblad 2014 nr.3   (september)

De voormalige Michaëlkerk aan de Westerblokker heeft weer een spits, een voorlopig hoogtepunt voor de restauratie van de waterstaatskerk van architect Molkenboer.

Het testament van Henrica Maria Carbasius, weduwe van de Hoornse burgemeester Willem Christiaan Jan de Vicq, dat in 1899 opgesteld werd, speelt nog steeds een rol in de gemeentepolitiek. Een van de bepalingen is het gegeven dat de gemeente Hoorn geld krijgt voor het onderhoud van het geboortehuis van haar man aan de Rode Steen (nr. 16), met de uitdrukkelijke bepaling dat het wordt verhuurd of in gebruik wordt gegeven, hetzij aan de burgemeester of aan de commandant van het garnizoen of aan de kantonrechter of aan de griffier, tenzij de gemeente Hoorn mocht besluiten aan dat huis de bestemming te geven van museum of bibliotheek. Nadat aanvankelijk enkele burgemeesters hun intrek in dit pand hebben genomen, wordt het na de oorlog verhuurd aan de Stichting voor Geestelijke Volksgezondheid, gebruikt voor de huisvesting van de Openbare Bibliotheek en vanaf 1985 verhuurd... lees verder >>

Meer dan veertig jaar was Joop Willems de karakteristieke bewoner en gebruiker van de Mariatoren, het laatste nog bestaande vroeg-zestiende eeuwse verdedigingswerk op de stadswallen van Hoorn. Een cursus ‘schrijven’ bij het LOI bracht hem de liefde bij voor schoonschrijven en vooral het Keltische schrift deed zijn hart sneller kloppen. Als kalligraaf genoot hij nationale bekendheid. De sluiting van zijn atelier vormt de aanleiding voor deze teugblik op zijn carrière.

Het vervolg op de twee eerdere artikelen, nu gewijd aan zijn vriendschap met Dieuw van Vliet, de verzetsvrouw aan wie Oud Hoorn al eerder artikelen wijdde. Met name de oorlogsjaren staan centraal in deze bijdrage, zowel in Hoorn als in Wenen, waar Fahringer gedwongen werd lid van de DSDAP te worden; zijn moeizame rehabilitatie na de oorlog en zijn terugkeer naar Hoorn vormen het sluitstuk.

Een voorlopig verslag van de opgravingen, die in juni 2014 plaatsvonden aan de Appelhaven, de oudste haven van Hoorn. Uit historische bronnen, zoals de Kroniek van Velius, wisten we al dat de (huidige) Appelhaven rond 1400 gegraven werd. Nu is aangetoond dat de oudste bebouwing langs die haven inderdaad uit ca. 1400 dateert. De bouwgeschiedenis van het perceel Appelhaven 3 is onderzocht en daarbij werd ook een eerste bakstenen bouw uit de periode 1475-1525 aangetroffen. De opgraving roept ook talrijke nieuwe vragen op, waar het artikel al voorzichtig op ingaat.

Jeugdherinneringen aan de opslag van vliegtuigwrakken na WO 2 tussen de Hoofdtoren en de brug naar het Oostereiland, met de bedoeling het IJsselmeer weer bevaarbaar te maken voor vissersschepen. Iedereen kon vanaf die plek materiaal meenemen voordat het naar een slopersbedrijf werd afgevoerd: in onze huidige tijd onvoorstelbaar, maar toen, zo vlak na de oorlog, de realiteit van alle dag.

- Verslag van de voorjaarsledenvergadering
- Documentatiecentrum
- Bestuursmededelingen
- Lezers schrijven (o.a. over de Muraltdijk langs Achter op ’t Zand en de vereniging Het - - Carillon van Hoorn)
- Stadsbeeld
- Hoe Hoorn veranderde