De Kerseboogerd

Eerder verschenen in West-Frieslands Oud en Nieuw, 52e bundel, pagina 30-31.
Uitgave: Historisch Genootschap "Oud West-Friesland", 1985.
Auteur: Mevr. M. Schoenmaker.

Huize te koup. Altoid méér huize te koup. De krante staan d'r vol van. Zoetjes an weet je 't wel en leit je die avertensies maar skiete. Inienen valt den je oug toch op un berichie weer je efkes over dinke moete. Want d'r staat: 'Huize te koup in de Kerseboogerd'.
De Kerseboogerd! Hoe veul kindere uit West-Friesland zelle d'r niet un middaggie speuld hewwe; en kerse eten?

En as je den naggeres koike bin je in un wuppie terug in je kindertoid en bedaar den mit je klas boi un uitje nei 'de Kerseboogerd'.
Wat un feist! Je bin weer zeuven jaar en op de o.l.skool in Zwaag. Met de kindere van de drie leigste klasse deer heen om kerse te ete en un middag te speule.
Die dag begon ôk op skoôl al goed. Gien rekene, gien taallessie, maar un beetje tekene, un paar liedjes zinge, un mooi verhaal toe; un half uur eerder uit skool en de booskip erboi: 'ien uur weer hier'.
Of 't gister beurd is zien ik me mit m'n broertje hard nei huis toe holle. We hewwe nag niet zoveul begrip van toid en wille mitien onze klompe uit, de skoene an en weer weg. We ware wat verbouwereerd dat we dat zomaar niet mochte. En nag meer obsternaat dat we eerst ak nag ete moste.
Oindelek mochte we den weg. Bloid as blik en hard loupend op skool of. En veuls te vroeg, want veul kindere ware er toch nag niet. Nou, de bikkels en un stuiter zatte altoid in m'n diesik. Dus al gauw zatte we un potje te bikkelen.
Op z'n elf en dertigst kwam den oindeluk meister anloupen. We wiere netjes opsteld. De moidjes twei an twei eerst, de joô(n)s as un beetje ongeregeld goed d'r achteran en de rois begon.


Efkes voorboi de skoôl was 't Unjerpad. Nou allang un verkeersweg. Die liepe we in, weernei we bedaarde in 'de Bangert'. Toe zagge we niet hoe mooi en vrundelek mit z'n prachtige tuine die Bangert oigenlek was. We liepe maar mit ien doel: 'de Kerseboogerd'. Nou, 't duurde niet lang of we ware d'r en stove mit z'n allen de grote poort in.
De tafels mit de banke stonde klaar. Op de tafels voor ieder un mandje kerse. Al gauw was 't stil. De kerse hadde wel oftrek. Al beurde 't soms wel dat er un pit op un verkeerde plaas terecht kwam. Na ja, dat hoort er zoo boi. Maar toen alle mandjes leeg ware stonde we gauw in de speultuin. Wat zouwe we nou doen gaan? Sprietloupen kon je, d'r was un wup, d'r ware skommels, je kon kroigertje speule en nag veul en veul meer. Ok was er een kloine herberg weer merakels mooie plate hinge. Die moste we vanzelief ok zien. Nei un toidje speule ginge we op ons plekkie an de lange tafel zitte en krege we wat lekkers. Mit speulen, mit skik maken en mit veul lekkere dinge vloog de middeg om. Nag un mandje kerse tot besluit en vorboi was 't feisteleke skoolroisie. Bloid om de foine middeg, maar toch beloord dat we weg moste ging 't op huis of. 't Zelfde pad terug, maar wel langzamer. Teugen zessen kwamme we pas thuis; goed louf. We hoefde toe echt niet meer te ete. We lagge al heel gauw onder de wol. 's Nachts nag droumend dat we op de wup zatte, of van de spriet viele.

Mevr. M. Schoenmaker

Alkmaar, najaar 1984