Winkelassortiment

Bij het vijftigjarig bestaan van de St. Cyriacus- en Franciscuskerk aan het Grote Noord te Hoorn haalde deken J.P. Huibers de woorden van Leviticus 25 aan: "Het vijftigste jaar is het jubeljaar". Zeven maal zeven jaren zijn voorbij, een volheid is bereikt, reden om een jubeljaar te vieren.
Nu bij het honderdjarig bestaan, hebben we niet een dergelijke welsprekende tekst. Wel staat de Bijbel vol van woorden als eeuw en eeuwigheid, maar die hebben de betekenis van voortduring, van blijven. Die betekenis is uiteraard niet toe te passen op een gebouw, ondanks alle streven van instanties als Monumentenzorg, Beschermd Stadsgezicht of Oud Hoorn om oude en markante gebouwen te behouden. Al wat aards is, is vergankelijk. Nu of en de komende eeuwen.
Als een Bijbeltekst van toepassing is bij het honderdjarig bestaan van de kerk, dan is het 1 Timoteus 1, 17: "Aan de Koning der eeuwen, aan de onvergankelijke, onzichtbare, enige God zij eer en roem in de eeuwen der eeuwen. Amen". Het is een spontane uitroep van Paulus, die zijn dankbaarheid wil uiten voor zijn roeping om de kerk van Jezus Christus gestalte te geven ondanks zijn fouten en tekorten, die hij even daarvoor beschrijft.
Met veel interesse en grote dankbaarheid jegens de schrijver, hebben we de afgelopen maanden in Kerkklank de artikelen gelezen die de heer Jan Onstenk heeft geschreven over het wel en wee van de mensen, die de St. Cyriacus- en Franciscus hebben gebouwd. Terecht noemt hij de bundeling van zijn artikelen: "De bouwers van St. Cyriacus en Franciscus".
Zomaar mensen waren geroepen om met vallen en opstaan onze kerk te bouwen. Bij hen leefde de intentie te werken aan een ruimte, waar aan de Koning der eeuwen eer en roem zou worden gebracht. Honderd jaar later zijn we dan hun namen en daden niet vergeten. Dankbaar zien we terug naar allen, die zich daarvoor hebben ingezet.
Mensen van 1882 zijn opgevolgd door mensen van 1982. Nog steeds werken zomaar mensen, weer met vallen en opstaan, aan een ruimte om de Koning der eeuwen te dienen. Niet in materiële zin, de kerk als gebouw staat er. Maar wat is een gebouw zonder de levende bezieling van een gemeenschap. Bisschop Snickers heeft indertijd zijn handtekening gezet om de St. Cyriacus en Franciscus te laten bouwen, Bisschop Zwartkruis zette zijn handtekening onder de beleidsnota "Kerk, wij samen". Om dit waar te maken zullen er bouwers moeten blijven. De St. Cyriacus en Franciscus is in die zin niet voltooid. Wij van 1982 zijn de bouwers voor de kerk van 2082, een kerk, die voortduurt en blijvens zal zijn, een kerkgemeenschap tot in de eeuwen der eeuwen.

(Voorwoord door P. Spierings, 30 oktober 1982)