Bibliotheek - Alle boeken (1895)   Gesorteerd op: Auteur

De weldadigheid, Nederlandsche volksdeugd

 

Dichtstuk voorgelezen in het departement Hoorn der Maatschap tot nut van 't algemeen op den 7 januari 1817 door J.J. van Houten

Ja, Nederland! Ik juich! 'k ben op uw grond geboren,
Uw grond, een' nietig' stip, op 's werelds kaart verloren;
Dat edel plekje gronds, dat eerst het licht mij gaf,
Mijn bakermat eens was; geef God mij ook tot graf!
Dan zullen, in dat graf, de vaderlijke schimmen,
De vlekkelooste deugd, in 't koud gezicht doen glimmen,
En 'k sluimer aan hun zijde, in 't mij zoo dierbare oord,
Waar niets de zachte rust, dan dank voor 't weldoen stoort.

Een ander zwelle in trotsch, Gotconda! op uw stranden,
Of zwoege om 't prachtmetaal in peillooze ingewanden
Van Peru's bergen rond; de Galiër, Germaan,
Toone ons van hooge spits zijn vruchtbare akkers aan;
Laat de opgezwollen druif dit tooveroord omkransen,
En bergen, rijk van ooft, 't bevoorregt land omschansen;
Hun roem is min verdiend: wie schonk hun dit? Natuur.
Doch 'k zing veel eedler schat, in dit geheiligde uur.
'k Zal niet in 't roemrijk boek der vorige eeuwen dringen,
Aan dit de schatten van ons vaderland ontwringen,
Nier door natuur, als daar, aan 't voorgeslacht bedeeld;
Maar door hun' nijvre hand, als door natuur, geteeld.
Neen: HELMERS heeft sinds lang dien offerzang doen klinken,
De wereld in den roem van Neêrland weg doen zinken;
En zong hij niet voor mij, 'k zong nog geen wuften schat,
Die met een vlugge blik, een hand-palm wordt omvat;
'k Zal de ongeschonde deugd van Neêrlands volken malen,
Weldadigheid, in 't kleed der engelen, doen pralen,
Mijn geest voelt zich wel zwak, en zinkt in 't nietig stof,
Maar galmt toch onbedeesd, Weldadigheid! uw lof.